ლუის ლოურის "გამღები".
მარიამ რამაზაშვილი.
ფერის გარეშე წარმოიდგინე.
ნაცრისფერი? თეთრი? ეგეც ფერია.ყველაფერი,რასაც ხედავ,ფერია და არაფერი ფერის გარდა მაშინ,როცა ფერი ობიექტურ რეალობაში არც კი არსებობს და მხოლოდ ისაა, რასაც შენ,მე და ის აღვიქვამთ.და, მაინც,ფერის გარეშე წარმოიდგინე.
იდეალური სამყარო წარმოიდგინე: არა შიმშილი და გაჭირვება, არანაირი ზედმეტი საზრუნავი,სრული ფიზიკურ_ფსიქიკური კომფორტი,სრული უტოპია.ამას რა სჯობს? რა არის იმაზე უკეთესი,როცა მინიმალურად გტკივა,მინიმალურად განიცდი და ყველაფერი კარგად ყოფნის ზღვრული ნორმის ფარგლებშია?
პატარა ჩარჩო წარმოიდგინე.
Комментариев нет:
Отправить комментарий